گياهى است از تيره كاسنى كه بيشتر در ارتفاعات مىرويد علفى و پايا بوده و ارتفاع آن حدود چهل تا شصت سانتيمتر است و گلهاى زرد زيبائى دارد. برگهاى آن متناوب با بريدگىهاى باريك و عميق و سطح برگها پوشيده از تارهاى فراوان داراى گلهاى لولهاى و زبانهاى است گلها و شاخههاى جوان اين گياه مصرف درمانى دارد و در برگها و گلهاى آن چند نوع ماده داروئى و اسانس موجود است كه يكى از مشهورترين آنها ماده تلخى است بنام ابسنطين.
مزاج اين گياه گرم و خشك بوده و گياهى است مقوى قلب- تب بر- مدر بول- ضد كرمهاى لوله اى و بسيار انگلهاى ديگر- اشتهاآور- قابض- اسهال هاى سرد مزاج- دافع صفرا- دافع اخلاط بلغمى- ضدعفونی كننده
شربت آن جهت معالجه تب هاى نوبه اى سرد مزاج مصرف میشود و مقدار خوراك اين دارو دو مثقال از دم كرده آن است.
یکی از داروهائى است كه براى مداواى اقسام سرگيجه هاى سرد مزاج مفيد است و اگر از آب جوشانده آن بدهان افرادى كه سكته زده اند بريزند و خورده شود براى افراد سكته زده بسيار مفيد است بهر عضوى كه بخواهند خون در آن بيشتر جريان پيدا كند مقدارى عصاره افسنطين يا از جوشانده آن را در آن عضو ضماد مىنمايند خون را به عضو جذب مىكند و در عضو جريان خون زياد مىشود از اين جهت است كه
وقتى لكه سفيدى در روى سياهى چشم پيدا شود آن را بخور افسنطين میدهند تا زايل گردد.
هرگاه افسنطين را در روغن بادام تلخ بجوشانند تا خوب حل شود سپس مقدارى به روغن صاف شده آن زهره بز يا گاو اضافه كنند داروئى بسيار مفيد براى چرك گوش خواهد شد و ريختن آن در گوشهاى چرك كرده چرك را بزودى خشك می نمايد.
