افتيمون | Cuscutaceae

افتيمون گیاه که بزبان هندی اکاس بیل نامیده می‏شود گیاهی است از تیره پیچک صحرائی علفی و یکساله و دارای ساقه‏های ظریف و باریک است که قابلیت انعطاف داشته و رنگ ساقه تقریباً کرم مایل به قرمز است این گیاه بصورت انگل بر روی گیاهان بسر می‏برد و بر آن‌ها می‏پیچد و انواع مختلفی دارد که بعضی دارای گلهای سفید و بعضی زرد و بعضی دارای گل قرمز می‏باشند.
این گیاه در بسیاری از نقاط روی زمین موجود است و در دامنه کوه‌ها تا ارتفاع ۲۰۰۰ متری نیز مشاهده می‏گردد. اطباء قدیم از این گیاه برای معالجه مرض اسکوربوت استفاده می‏کرده‏اند دانه آن از دانه خردل ریزتر و قرمز مایل به زرد است طعم این گیاه تلخ و تند است.
طبیعت این گیاه گرم و خشک است از این گیاه بعنوان مسهل در بیماریهائی مانند لقوه و خواب رفتن اعضاء بدن و دردهای مفصلی استفاده می‏شود. برای معالجه سردردهای مزمن سودادی مزاج که همراه با ناراحتی‏های فکری می‏باشد روزی دو مثقال از پودر خشک شده این گیاه را در یک لیوان شیر بخیسانند و با هفتاد و پنج گرم سکنجبین بخورند و مدت هفت روز این عمل را انجام دهند علاوه بر معالجه سردرد مذکور برای ناراحتی‏هائی از قبیل مالیخولیا (نوعی بیماری روانی است که مقدمه جنون بوده و شخص مبتلا به آن مرتب خیالات بد و ناپسند می‏کند)‌مانیا (نوعی جنون است که بیمار به دیگران حمله می‏کند و آزار می‌‏رساند) و خفقان نیز بسیار نافع است. برای مداوای این ناراحتی‏‌ها افتیمون را با برابر آن افسنطین مخلوط و می‏جوشانند و آب مطبوخ را پس‏
از صاف کردن میل می‏نمایند در معالجه جنون می‏توان ۲۵ گرم افتیمون را کوبیده و با ۲۵ گرم سکنجبین مخلوط نموده و به بیمار بخورانند و این عمل را هفته‏ای یک‏بار ادامه دهند.
یکی از بزرگان طب سنتی بنام طلا طلی در مجربات خود نوشته که به صد‌ها نفر از افراد مبتلا به جنون و وسواس و مالیخولیا و‌مانیا مخلوطی از افتیمون و افسنطین و برگ حنظل داده شد و شفا یافتند. افرادی که به کابوس مبتلا می‏شوند با خوردن افتیمون این حالت از آنان زایل می‏گردد این‏گونه افراد بهتر است افتیمون را با مقداری گل قند مصرف نمایند. نوشته‏اند اگر با آبی که افتیمون در آن جوشیده شده غده سرطانی زخم شده را شستشو دهند و مقداری هم از آب دارو به بیمار بخورانند تا حدودی از پیشرفت آن جلوگیری می‏شود.
افتیمون را نباید زیاد بجوشانند چون زیاد جوشاندن از خواص داروئی آن کم می‏کند.
بلکه مقداری بیشتر از حالت دم کردن بجوشد که مواد داروئی وارد آب شوند کافی است مقدار خوراک از برگ خشک شده حنظل پنج تا هفت گرم است. که همراه افتیمون و افسنطین به بیمار مالیخولیائی داده می‌شود.